Στην ποίηση μπορεί να μην έχει σημαντική θέση ο Βιζυηνός, στην πεζογραφία όμως είναι ανεπανάληπτος. Άφησε ένα έργο αλώβητο από τον χρόνο που αποδεικνύει ότι ο δημιουργός του ήταν βαθύς ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής. Τα διηγήματά του είναι γραμμένα σε πρώτο πρόσωπο και αποτελούν ένα αυθεντικό καθρέφτισμα της ζωής του. Σε όλα λειτουργεί μια πραγματικότητα που απέχει πολύ από τη συμβατική λογική. Ο Βιζυηνός υιοθετεί απόψεις, όπου η προσδοκία και η διάψευση διαδέχονται η μία την άλλη με τέτοιο ρυθμό και τέτοια πειστικότητα, ώστε να παρέχουν την εντύπωση της παραφροσύνης.